پایگاه تحلیلی خبری شعار سال

پژوهشگر حوزه مدیریت جناب آقای سجاد رحیمی مدیسه در متنی زیبا با عنوان چرا چالش های ما حل نمی شود ،پرسیده است که چرا با وجود این حجم نیروی انسانی توانمند تحصیل کرده در کشور، مشکلات کشور حل نمی گردد و شاهد تکرار بحران ها هستیم؟چرا رویکردهای تفکر سیستمی با ماهیت بومی شده ​​​​​​​که مفاهیمی نظری هستند، هیچ وقت در حل مسائل و مشکلات جاری کشور، مؤثر واقع نمی‌شوند؟ و عملاً جایگاهی در خصوص این رویکرد جدید مدیریتی نیست؟ وی در متن مقاله به این استنتاج رسیده که تفکر سیستمی در نظام های آموزشی ،فرهنگی و اداری کشور نهادینه نشده است و علت وجود این حد از چالش ها،کم توجهی به این نوع تفکر است و ... . فرمایشات ایشان قابل نقض نیست، اما فرض می کنیم که آحاد یک جامعه یا بخش فرهیخته ان ، صاحب این نوع تفکر تخصص محور، شده باشند،آیا چالش های کشور در آن شرایط حل خواهد شد؟ پاسخ مسلما منفی است چرا که انسان ترکیب عقل و نفس بوده و تعادل عقل و نفس، زمینه ایجاد تعادل و ارتقا است( عقل بواسطه توسعه تعلیم تقویت می شود و نفس بواسطه توسعه تربیت). حتی با وجود افراد صاحب تفکر سیستمی، ذات تکامل یابی تدریجی جامعه و نیازمندی به مدارا ( در مقابل نگاه هؤمونیک تفکر سیستمی) قابل انکار نیست. لذا حاکمیت تفکر سیستمی بدلیل ذات غلبه گرایی آن، واقعیت وجود آسیب ها و آحاد ناتوان در تفکر سیستمی و در نهایت وجود افراد متمایل به کسب قدرت بدون داشتن توانمندی تفکر سیستمی، باعث برهم زدن مستمر نظم توصیه شده در تفکر سیستمی گردیده و ضرورت تثبیت تفکر شبکه ای کاملا احساس می شود. سوال اینجاست که آیا سوالات نویسنده متن با استقرار و تثبیت تفکر شبکه ای حل می شود؟ باز پاسخ ما خیر است. تفکر شبکه ای با وجود قابلیت های بالای همدلی و لایه برداری از ابعاد مکنون آسیب ها ، توان تحول آفرینی بنیادین را نداشته و ضرورت استقرار تفکر مدیریت بحران احساس می شود. تفکری بسیار قوی که در درون خود شش نوع تفکر (کلاسیک یا سیستماتیک و تخصص محور، تفکر انطباقی با توان حل مسئله ، تفکر پایه یا تفکر تعادل بخش به سه حوزه عقلانیت و نفس و دین ، تفکر القایی و شهودی، تفکر مجبور یا تفکر قادر به حل مسائل اقتصادی و مدیریتی و سیاسی ، تفکر توفیق طلب یا جبرانی وابسته به باورهای ارزشی با توان ایجاد جهش شناختی- اجرایی) را دارد. با وجود و استقرار این نوع تفکر در افراد پیشرو ، توسعه از حالت فنی ، امنیتی ،سیاسی و غیره خارج شده و ماهیت تحول آفزینی و تمدن گرایی وابسته به افراد خودبنیاد متعهد ( قابلیت توامان تخصص و تعهد) را دنباله گیری می کند. بر این قاعده، مباحث بیان شده توسط نویسنده متن، می تواند بعنوان اولین قدم حرکتی در این مسیر باشد. برای فهم و بهره برداری مطلوبتر، عین بیانات نویسنده، تقدیم حضور می گردد.

خودمان از جناح راست هستیم اما این دلیلی نمی شود که در مقابل تهدید منافع ملی و ارزش های حاکمیتی، توسط جریانات سیاسی به ظاهر همسو با خودمان سکوت کنیم. ما در خصوص تکرار زخم خوارج هشدار می دهیم . ما درخصوص قبیله گرایی مدیریتی در پست های اجرایی کشور همانند انچه که در دوره عثمان اتفاق افتاد، هشدار می دهیم. ما دلسوزان و فرزندان این انقلاب و این اب و خاک و سربازان کوچک علی ، در خصوص بنی امیه ها در جامعه اسلامی هشدار می دهیم. ما هشدار می دهیم که جریانی سیاسی به ظاهر آراسته اما تندرو و کم اعتقاد به بعد جمهوریت نظام و ظاهر دار در بعد اسلامیت نظام و سینه چاک کن و تندرو در بعد انقلابی نظام ، قصد مصادره انقلاب سال ۵۷را دارد. ما در خصوص فتنه های آتی و پیامدهای اجازه به فعالیت این جریان و عدم برخورد قهری موثر با آن ، هشدار می دهیم. شاید قیاس مع الفارق باشد، اما صحبت ها و هشدارهای مهدی پازوکی در خصوص بعضی از مدیران و مدیریتی ها ، مثل مدیریت و مدیران مناطق آزاد، ما را بشدت متاثر می کند. زعما و بزرگان کشور گواهی بدهند که ما در خصوص نامدیران و نامدیریتی های آسیب زننده به منافع ملی ، انجام وظیفه نموده و هشدارهای لازم را داده ایم.

رئیس کمیسیون کشاورزی در خصوص مشکلات کشاورزان و بخش کشاورزی و نوع تعامل بخش کشاورزی با فرآیند‌های توسعه‌ای می‌گوید و با حرارت عارضه یابی می‌کند و راهکار ارایه می‌دهد و .... اما پیشنهاد می‌کنیم، بجای این صحبت‌ها بگوید که دکتر خاوازی چطور برای وزارت پیشنهاد و انتخاب شد؟ آب از سرچشمه بباید بست جناب رئیس! بخش زیادی از مشکلات امروز، نتیجه انتخاب اشتباه دیروز شماست. لطفا به این مورد بپردازید و عارضه یابی کنید.

مصائب و مشکلات کشاورزی ایران از یک‌سو ریشه در سیاست‌های کلان کشور دارد و از سویی دیگر به مدیران عالی این وزارتخانه مربوط می‌شود. در این میان، دوره تصدی مهندس حجتی را می‌توان به‌طور نسبی موفق دانست؛ اما کارنامه این وزارتخانه و وزیر مربوطه در دولت فعلی رضایت‌بخش نیست، به‌خصوص در یک‌سال اخیر که تخلفات برخی از مدیران زیرمجموعه‌ها هم آشکار شد.

زنده‌رود، این زلالِ فرح‌بخش که تاریخ همواره به خروش آن بالیده اکنون در نبود مدیریت به برکه‌ای می‌ماند که گاه به گل می‌نشیند و گاه ردپای آب بر آن نقش خاطره می‌زند، حقیقت تلخی که به گفته کارشناسان پیامدهای آشکار و پنهان بیشماری به دنبال داشته است. هشتم بهمن سال گذشته بود که زنده رود پس از ۱۸ ماه خشکی در میان اشک ها و لبخندهای برآمده از شوق، سرانجام برای ۲۰ روز جاری شد تا تبسمی هر چند کوتاه، گره از رخسار چروک خورده نصف جهان بگشاید. اهالی اصفهان که حالا در جوار سی و سه پل به نظاره دردانه شهر نشسته بودند، طولی نکشید که به دنبال کاهش خروجی این رود بار دیگر در فراق رفیق دیرین خود زانوی غم بغل کردند.

نایب رئیس کمیسیون عمران مجلس گفت: مدیرانی که چندین پست دارند، به دلیل جا ماندن از تمامی مسئولیت‌های خود باعث عدم تحقق قانون و برنامه‌ها در بخش‌های مختلف می‌شوند.

ممنوعیت کاشت برنج در استان‌های غیرشمالی تکرار تجربه شکست خورده طرح نکاشت است و اجرای چنین طرح‌هایی منجر به واردات بی رویه وتغییر کاربری بسیاری از زمین‌های زراعی می شود.

همه درد و دل های مردم مهم است و نمی‌شود یک تیتر خاص انتخاب کرد، بیش از 70 درصد مردم معتقد هستند که مشکلات جامعه اقتصادی است و توضیحات مهم و قابل ملاحظه‌ای می‌دهند.

سال ها پیش بزرگان اصلاح طلب در سطح کشور قدر عافیت ندانسته و با بهانه جویی و خواسته های نامتعارف، روند رو به رشدی که می رفت به مدنیت هر چه بیشتر منجر شود را پایمال کردند و مصیبتی دامنگیرشان شد که هنوز که هنوز است دامنشان را رها نکرده است.

اوضاع اقتصادی کشور تغییر محسوسی به خود ندیده و کماکان از افت‌وخیزهای بیش از دو سال اخیر خود، بهره‌مند‌است و مسیر خود را بر اساس همین شاخص‌های پیش می‌برد و پس از گذشت 850 روز از حضور دولت تدبیر و امید، هیچ اصلاح و یا بهبودی در نظام اقتصادی کشور اتفاق نیفتاده است